آرمین منتظری -روزنامه‌نگار و مسئول کمیتۀ حقوق و کار انجمن صنفی روزنامه‌نگاران استان تهران- در گفت‌وگو با مُصوّر دربارۀ گزارش‌های حقوق و دستمزد منتشرشده توسط پلتفرم‌های کاریابی گفت: اگر بخواهیم وضعیت دستمزدها و مشاغل را در جامعۀ مطبوعات تحلیل و بررسی کنیم و بر اساس آن راه‌حل یا پیشنهادی ارائه کنیم، باید در گام اول واقعیت را درک کنیم. یعنی از لحاظ میزان حقوق و دستمزد و وضعیت اقتصادی یک نمای کلی از واقعیت جامعۀ مطبوعاتی در دست داشته باشیم. به گمان من گزارش جاب‌ویژن منعکس‌کنندۀ این واقعیت نیست.
این روزنامه‌نگار گفت: نکتۀ جالب و عجیب این گزارش این است که نویسندگان این گزارش بارها تأکید کرده‌اند که یافته‌ها و محتوای این گزارش قابل‌تعمیم به بازار کار ایران نیست. این حرف خیلی عجیبی است که تهیه‌کنندگان گزارش خودشان به نتایج گزارششان تردید وارد می‌کنند و معتقدند که نمایانگر واقعی بازار کار نیست.
مسئلۀ دیگر این است که اعدادی که در این گزارش برای حقوق و دستمزد ارائه شده است با واقعیت جامعۀ مطبوعات در تناقض است. حقوق پرداختی به خبرنگاران بسیار پایین‌تر از عددهایی است که گزارش جاب‌ویژن ارائه می‌دهد. من در مورد حقوقی که در سال ۱۴۰۳ پرداخت خواهد شد اطلاعی ندارم. اما بر اساس پرس‌وجوهایی که کرده‌ام و اطلاعاتی که از انواع نشریات کاغذی و غیرکاغذی دارم می‌دانم که پرداختی‌ها به این شکل نیست. اصلاً به همین دلیل است که خبرنگارها ناگزیر هستند که در دو یا حتی سه جا مشغول به کار شوند.
منتظری افزود: به نظر می‌رسد که مبنای تحلیل این گزارش صرفاً به‌عنوان شغلی «خبرنگار» محدود شده است و به این توجه نشده است که بعضی خبرنگارها به دلیل دستمزد کمی در رسانه می‌گیرند مجبور به انجام شغل‌های دیگر شده‌اند؛ مشاغلی مانند تولید محتوا در وب‌سایت‌ها یا شبکه‌های اجتماعی. در این صورت از لحاظ حرفه‌ای نمی‌توان مدعی شد که این افراد در حال انجام کار خبرنگاری و رسانه‌ای هستند.
تولید محتوا شغلی متفاوت است و دستمزد آن هم با دستمزدهای رسانه و خبرنگار متفاوت است. منابع درآمدی بنگاه‌هایی که تولید محتوا می‌کنند هم با منابع درآمدی وب‌سایت‌ها و روزنامه‌ها متفاوت است؛ بنابراین ممکن است کسی که به‌عنوان خبرنگار در این بنگاه‌ها مشغول به کار شده است حقوق بیشتری دریافت کند. به‌هرحال خبرنگارها با کلمه سروکار دارند و وبگاه‌های تولید محتوا یا تولیدکنندگان ویدئو به کسانی که بتوانند متن و سناریو بنویسند نیاز دارند. خبرنگارها هم وقتی می‌بینند می‌توانند در چنین وب‌سایت‌هایی حقوق بیشتری بگیرند به آن‌ها جذب می‌شوند. اگر حقوق و دستمزد دریافتی خبرنگارانی که در این بنگاه‌ها شاغل هستند را به دنیای مطبوعات و رسانه تعمیم دهیم تصویر درستی به دست نخواهیم آورد.
مسئول کمیتۀ حقوق و کار انجمن صنفی روزنامه‌نگاران استان تهران درباره دستمزد روزنامه‌نگاران در رسانه‌ها گفت: در خیلی از رسانه‌ها خبرنگارها حقوق پایه یا حتی کمتر دریافت می‌کنند و وضعیت پوشش بیمۀ آن‌ها هم فاجعه است. مسئلۀ بعدی این است که در رسانه‌های ما دیگر موضوع ارشدیت اهمیتی ندارد. رسم جدیدی باب شده که کارفرما ترجیح می‌دهد به همه حقوقی یکسان پرداخت کند تا کسی اعتراض نکند و اگر کسی اعتراض کرد کارفرما بگوید همه همین میزان حقوق می‌گیرند و شما هم باید همین‌قدر بگیرید. یعنی یک خبرنگار با ۱۵ سال سابقۀ کار همان حقوقی را می‌گیرد که خبرنگاری با 7 سال سابقۀ کار می‌گیرد.
منتظری افزود: من در پلتفرم جاب‌ویژن نگاهی به آگهی‌های حوزه روزنامه‌نگاری انداختم. جالب بود که تقریبا هیچکدام از سازمان‌هایی که به دنبال خبرنگار بودند، یک سازمان رسانه‌ای نبودند و از آن طرف هم آگهی‌های منتشرشده توسط رسانه‌ها بیشتر به دنبال طراح سایت، مدیر فروش، مسئول سئو و… هستند. به عبارت دیگر جست‌وجو برای نیروی کار متخصص خبرنگار در رسانه‌ها نه از طریق پلتفرم‌های کاریابی، بلکه بیشتر در شبکه داخلی خود روزنامه‌نگاران جریان دارد. بنابراین نمی‌توان داده‌های این پلتفرم‌ها را به جامعۀ مطبوعات و رسانه‌ها تعمیم داد.
