سه‌شنبه 6 آبان 1404
خواندن «دستورالعمل استفاده از ابزارهای هوش مصنوعی در پژوهش» بنیاد ملی علم ایران، حسی دوگانه را القا می‌کند. از یک سو، با سندی مواجهیم که همچون یک نقشه مهندسی دقیق،
سپتامبر ۲۰۲۵. خیابان‌های کاتماندو، پایتخت نپال، نه به رنگ جشن‌های سنتی، که به رنگ دود و آتش آغشته است. دانش‌آموزان با یونیفرم‌های مدرسه، به جای نشستن پشت نیمکت‌ها، در برابر
چندی پیش «شهرام ایزدی»، مدیر محصول و پلتفرم واقعیت توسعه‌یافته (Extended Reality یا XR) اندروید، در یک نشست تدتاک، از توانمندی‌های عینک‌های هوشمند گوگل گفت. عینک‌هایی که شاید در نگاه
تراشۀ ماجورانا 1 مایکروسافت، با به‌کارگیری کیوبیت‌های توپولوژیک و ذرات ماجورانا، نه‌تنها مرزهای محاسبات کوانتومی را گسترش می‌دهد، بلکه افق‌های نوینی در تحلیل و بهبود ارتباطات اجتماعی و علوم اجتماعی محاسباتی
در سلسله یادداشت‌های پیشین، از رویکردهای گوناگون هوشمندسازی ماشین — از هوش مصنوعی نمادین گرفته تا هوش ارتباط‌گرا و یادگیری تقویتی — صحبت و نحوۀ شکل‌گیری هر کدام را در
من علی شاکر هستم؛ روزنامه‌نگار و پژوهشگر هوش مصنوعی که می‌خواهم در این سلسله یادداشت‌ها در درجۀ نخست دربارۀ اصول کاربرد هوش مصنوعی در رسانه بیشتر بدانم و بخوانم و
من علی شاکر هستم؛ روزنامه‌نگار و پژوهشگر هوش مصنوعی که می‌خواهم در این سلسله یادداشت‌ها در درجۀ نخست دربارۀ اصول کاربرد هوش مصنوعی در رسانه بیشتر بدانم و بخوانم و
من علی شاکر هستم؛ روزنامه‌نگار و پژوهشگر هوش مصنوعی که می‌خواهم در این سلسله یادداشت‌ها در درجۀ نخست دربارۀ اصول کاربرد هوش مصنوعی در رسانه بیشتر بدانم و بخوانم و
چت‌بات هوش مصنوعی جمنای (Gemini) گوگل، به یک کاربر گفته است «لطفاً بمیر». این پاسخ نگرانی‌هایی را در رابطه با فلسفۀ یادگیری عمیق، به‌ویژه مسئلۀ «جعبۀ سیاه»، برجسته می‌کند. قصه
من علی شاکر هستم؛ روزنامه‌نگار و پژوهشگر هوش مصنوعی که می‌خواهم در این سلسله یادداشت‌ها در درجۀ نخست دربارۀ اصول کاربرد هوش مصنوعی در رسانه بیشتر بدانم و بخوانم و